Bob houdt niet van ziekenhuizen en kan niet tegen bloed. Vanwege de tweeling zal de geboorte zeker in het ziekenhuis plaatsvinden. Waar hij dan ook wel weer heel blij mee is, want alleen thuis met Adèle ziet hij ook niet zitten.
Tja, hij kan er op zijn werk wel stoer over praten, maar hij voelt zich nu al machteloos. Stiekem wilde hij dat het nog als vroeger was; de vader ijsberend op de gang en pas binnenkomen als de kleine geboren is. Hij hoeft daar niet zo nodig bij te zijn.
Je staat er als partner maar machteloos naast
Bob is niet de enige. Wanneer er in mijn zwangerschapsgroepen één stoere man is die durft toe te geven dat hij eigenlijk best wel tegen de bevalling opziet, dan opent dat vaak de deur voor anderen. Het is dan na de bevalling ook de meest gehoorde klacht van partners: Ik voelde me zo machteloos. Hij zou zich zo graag sterk en krachtig voelen. Kan hij niets doen aan zijn machteloosheid? Bob weet dat als de bevalling straks traumatisch verloopt, dat hij zich diep van binnen toch schuldig zal voelen. Schuldgevoel is geen goede start samen met zijn kindje.
We denken dat we er klaar voor zijn
Adèle en Bob dachten eerst dat ze helemaal klaar waren voor het moment van de geboorte. Alles is geregeld; van wiegjes tot weegschaal, van badjes tot box en van geboortekaartjes tot groeikalender. Kosten noch moeite zijn gespaard.
Dan wordt duidelijk dat ze nog iets wezenlijks te doen hebben. Hun kindjes zullen echt niet blijer en gezonder zijn in een wiegje met kant of een modern aanschuifbedje. En ook niet anders worden van een geboortekaartje met een olifantje of eentje met een lintje. Hoe de geboorte straks gaat… dát heeft grote impact op de eerste weken van hun leven.
Bob denkt na
Inmiddels weet Bob dat hij het grootste gedeelte van de tijd alleen met Adèle zal zijn. De eerste uren thuis, maar ook daarna in het ziekenhuis. Buiten alle medische controles zijn er geen mensen bij. Dan is hij de steun en toeverlaat van Adèle. Ja, natuurlijk zal hij er helemaal voor haar zijn! Natuurlijk kan ze op hem rekenen! Maar van bevallen weet hij van toeten noch blazen. Hij heeft er niet voor gestudeerd en absoluut geen praktijkervaring. Wat wordt er eigenlijk van hem verwacht? Wat verwacht hij eigenlijk van zichzelf? Wat verwacht zijn Adèle van hem?
Je bent toch geen watje
En toen had Adèle gelezen over een doula. Een wat? Een doula. Hij had er nog nooit van gehoord. Een deskundige vrouw op gebied van bevallingen met veel praktijkervaring. Dat spreekt hem aan. Met haar ga je de bevalling voorbereiden en zij is er dan als steun en toeverlaat de hele tijd bij. Zij geeft ook tijdens de bevalling tips aan de partner hoe hij het beste zijn vrouw kan ondersteunen. Ja! Dát is nou net wat hij wil! Dan denkt hij aan zijn collega’s. Hoe zullen zij reageren? Zijn collega’s gaan er zeker grappen over maken. Een doula! Kan hij zelf niet voor zijn vrouw zorgen. Hij is toch geen watje!
Tevreden
Het kan Bob eigenlijk helemaal niet schelen wat zijn collega’s denken. Het gaat om zijn vrouw en zijn kind. Hij wil het beste voor ze. Zeker ook bij de geboorte. En las hij dat nou goed? Meeste vrouwen zijn direct na de bevalling tevreden over hun partner, maar na een half jaar niet meer, behalve bij die bevallingen waar ook een doula bij was. Daar blijft 60% van de vrouwen tevreden over de rol van de partner. Geweldig! Nou, dat is duidelijk dan.
Bob is blij
Bob is blij dat hij weet dat er doula’s bestaan. De gedachte dat er continu iemand bij is die ze kennen, waar ze zich vertrouwd bij voelen en die ervaring heeft. Vroeger waren er toch ook altijd ervaren vrouwen bij? Hij wil graag tips en aanwijzingen om Adèle optimaal te kunnen ondersteunen. Het geeft nu al zo’n rust. Dan nemen ze contact op met mij en het voelt meteen vertrouwd. We gaan met elkaar verder en vanaf dat moment leeft Bob met vertrouwen naar het moment van de geboorte toe.
Wat is jouw keuze?
Bob beseft dat het veel uitmaakt of de geboorte soepeltjes gaat verlopen of dat er straks een trauma te verwerken is. Dat bepaald zoveel hoe de eerste weken als kersvers gezinnetje er uit gaan zien. Dát verschil heeft hij bij zijn collega’s ook gezien.
Bij een geboorte worden jullie altijd begeleid door medisch deskundigen. Is dat voor jou voldoende om er voor te zorgen dat de geboorte van jouw kindje zo soepel mogelijk verloopt?
Stel jezelf de vraag
Gezien het grote effect van een vertrouwenspersoon die continu beschikbaar is, is het zinvol om te overwegen of jullie geboorteteam met alleen medische begeleiding compleet is.
Als je daarover twijfelt stel je dan de volgende vragen:
- Wie kan ervoor zorgen dat jullie je helemaal in je kracht voelen staan?
- Wie kan jullie helpen dat jullie kindje liefdevol ontvangen wordt?
- Wie kan bijdragen aan een geboorte waar je alle jaren daarna met plezier aan terugdenkt?
- Door wie voelen jullie je gezien en gesteund?
Misschien hebben jullie een moeder, zus, vriendin, of iemand anders die jullie allebei vertrouwen, die steun en toeverlaat bij de bevalling kan zijn. Bekijk en overleg het samen.
Een andere optie is professionele ondersteuning van een doula. Een ervaren en kundige vrouw die jullie tijdens zwangerschap en bij de geboorte van jullie kind ondersteunt.
If a doula were a drug, it would be unethical not to use it.
~ John H. Kennell, MD
Overwegen jullie een doula? Je kan je hier aanmelden voor een vrijblijvende eerste kennismaking. Ik ben er graag voor jullie. Hoe eerder je je meldt, des te meer kans dat ik nog beschikbaar ben.