Wat zit er eigenlijk tussen?

blog 9 - eerste contactWanneer denk je dat je kindje wat kan voelen? Argwanend kijkt Michiel me aan. Hij is toch niet bij zo’n softe zweverige cursus beland! Dus maak ik het maar heel concreet. Wat zit er eigenlijk tussen jou en je kindje? Tja, dat is alleen de buikwand van de moeder. En wat is dat dan als je het goed bekijkt?

Huid, bindweefsel, de spierlaag van de baarmoeder… een paar centimeters eigenlijk maar. En wanneer denk je dan dat je kindje wat kan voelen? Denk je dat dit een dag voor de geboorte totaal anders is dan een dag na de geboorte? Kan je kind nu al voelen? Kan jij nu je kindje al voelen?

Interesse gewekt

De verhalen komen los over wanneer iedereen zijn kindje heeft gevoeld.
“Als ze achter me ligt word ik soms wakker getrapt!”
“Nou, als ik mijn hand op de buik leg voel ik niks, dan stopt het bewegen meteen”
“Ik leg soms mijn oor op de buik, soms voel ik het hartje kloppen, maar een andere keer gaat hij bewegen en voel ik hem bij mijn hoofd!”
Ook de moeders laten zich horen.
“Als hij thuiskomt en begint te praten, gaat ie meteen bewegen!”
“Ik heb soms hele gesprekjes, zo gezellig.”
“Als ik het druk heb, denk ik er niet aan. Dan ben ik me helemaal niet bewust dat ik zwanger ben.
”Er wordt gepraat over hoe anders het voor de moeder is dan voor haar partner, maar over één ding is iedereen het eens. Die kleine reageert nu al!

Still Face Experiment

Er word al decennia lang onderzoek gedaan naar hoe kinderen reageren. Een heel bekend onderzoek is het Still Face Experiment van Dr. Edward Tronick van de Harvard University. Het is een onderzoek met heel kleine kinderen. Moeder zit ervoor en speelt met het kind. Vervolgens keert ze zich om, draait haar hoofd terug en reageert absoluut niet. Het kindje doet dan álles om de aandacht terug te krijgen. Ze gaat eerst lief lachen, wijzen, wordt wanhopig, gaat uiteindelijk gillen, of keert in zichzelf. Hoe zou dit gaan tijdens de bevalling? Dit filmpje maakt heel aannemelijk dat een kindje, dat vóór de geboorte wel aandacht krijgt, maar tijdens de geboorte wordt genegeerd, soortgelijke reacties vertoont.

En wat dan tijdens de geboorte

De kleine reageert dus nu al en je geeft hem nu ook al aandacht. Straks na de geboorte zit er niets meer tussen hoe jij en je kind op elkaar reageren. Zoiets om naar uit te kijken! Dan rijst de vraag hoe het tijdens de geboorte is. Zou je kindje dan ook iets meemaken, voelen, reageren op wat er gebeurt? Op wat jij wel of niet doet? Wat doe je dan met je kindje?

Het wordt stil

De groep valt een beetje stil. Dan zegt Vincent dat het natuurlijk wel logisch is dat zijn kind tijdens de bevalling ook wat voelt. Hij denkt dat een bevalling voor een kind best traumatisch is. Is dat zo? Is een bevalling per definitie traumatisch voor een kind? Of voor de moeder? Of voor de vader? Natuurlijk kan het een traumatisch gebeuren worden. Die verhalen kent iedereen. Maar is daar wat aan te doen? Kan jij daar wat aan doen? Ja zeker! Maar hoe dan?

Houd contact

Hieronder een paar handvaten die je kunnen helpen.

  1. Maak een kaartje
    Een kaartje dat je nu met alle aandacht maakt. Waarop een zin staat die jou helpt om telkens weer met de aandacht naar je kind te gaan. Met een tekst als:
    Hoe is het nu met jou?…
    Of: We doen het samen…
    Of: Kom maar (……) en dan tussen haakjes de naam, als je die al hebt.
    Of: maak een zin die overeenkomt met hoe je op dit moment contact hebt met je kind.
    Als je zo een kaartje met aandacht maakt en het zichtbaar ergens neerzet kan het je ook nu al steunen met dingen die je moeilijk of zwaar vindt tijdens de zwangerschap. De wetenschap dat je niet alleen bent maakt het leven zoveel lichter.
    Het is fijn als het zinnetje bij de geboorte al helemaal is ingeprent. Niet vergeten mee te nemen als je naar het ziekenhuis gaat!
  2. Herhaal bewust
    Hierboven staat al om jouw zinnetje te herhalen en in te prenten. Het herhalen op zich kan jou erg tot steun zijn en dat is prima. Wil je het niet alleen als steun voor jezelf gebruiken, maar ook om contact te maken met je kind dan is nodig om het niet automatisch te herhalen. Dan is nodig dat je je bewust richt naar je kind, dat je bewust contact zoekt met je kind en hoort wat je zegt.
  3. Blijf niet in je hoofd
    Zoals je kindje tijdens de zwangerschap reageert op jullie handen, zo gebeurt dat ook tijdens de bevalling. Denk niet alleen aan je kind, maar leg bijvoorbeeld je handen op je buik. Je kind voelt dat. Of leg als partner één hand op het heiligbeen en één hand onderaan de buik van je vrouw. Zo geef je je vrouw letterlijk een ruggensteun en is je kindje tussen jouw handen.
    Helemaal als een bevalling medisch wordt is het belangrijk aandacht aan je kindje te geven, waarbij een hand op de buik van de moeder meestal wel mogelijk is.

Veel ouders spreekt het idee om tijdens de bevalling aandacht aan hun kind te geven aan. Ook jij wilt vast niet dat jouw kind zich genegeerd voelt tijdens de geboorte. Toch is het tijdens een bevalling niet altijd zo vanzelfsprekend om contact te houden. Als vrouw word je overspoeld door weeën, als partner zie je vooral je vrouw waar dan logischerwijs snel alle aandacht naar toe gaat. Dit kan een reden zijn om bij je bevalling te zorgen voor professionele ondersteuning van een doula. In voorbereiding op de bevalling en tijdens de geboorte geeft ze jullie de optimale kans om de geboorte samen met je kindje te beleven.

If a doula were a drug, it would be unethical not to use it.
~ John H. Kennell, MD

Wil jij ook graag dat de geboorte van je kindje een blije gebeurtenis voor jullie alle drie wordt? En wil je graag weten of een doula je daarin kan ondersteunen? Vraag dan een welkomstgesprek aan. Ik ben er graag voor jou/ jullie. Je kan je hier aanmelden voor een vrijblijvende eerste kennismaking. Hoe eerder je je meldt, des te meer kans dat ik nog beschikbaar ben.

Wil je graag eerst wat meer over mij lezen? Klik dan hier.

Lees evt. ook: ONCE UPON A TIME