De bevalling van mijn eerste zoon was een traumatische ervaring. En ik wist ook meteen:
“Als we ooit nog eens zo gelukkig zijn nog een kindje te mogen verwachten, dan wil ik dat de geboorte van mijn kindje een mooie positieve ervaring wordt, waar ik altijd met een prettig en warm gevoel aan terug kan denken”.
Malua te Lintelo
Zwanger van de tweede sloeg de angst me om het hart
Ik ben moeder van drie prachtige kinderen. Dochter Nina (2007), zoon Shylo (2009) en dochter Daphne (2010). Omdat mijn eigen kijk op de bevallingen door de tijd heen ook aan verandering onder hevig is, heb ik enkele citaten uit mijn dagboek van destijds toegevoegd (cursief). Zodoende is het wel een beetje een lang verhaal geworden, maar goed, het zijn dan ook drie bevallingen…
Een doula inschakelen gaf ook mijn man een veilig gevoel
Malua heeft ons gesteund bij de geboorte van onze dochter Elise (2012) en zoon Thomas (2014).
We droomden van een natuurlijke bevalling thuis waarbij ons kindje in bad geboren kon worden. Daarbij leek de aanwezigheid van een doula ons een mooie ondersteuning; ze zou de hele tijd aanwezig zijn en ons kunnen helpen door de onbekende fases van een eerste bevalling.
Wij maakten ons veel zorgen over complicaties bij de bevalling
Beste Malua, nogmaals dank voor alles wat je voor ons gedaan hebt bij de geboorte van onze zoon. Vanaf het eerste moment dat we kennis maakten met elkaar, voelden we jouw steun, geduld en vertrouwen.
Wij maakten ons veel zorgen over mogelijke complicaties bij de bevalling en jij wist die zorgen voor een heel groot deel weg te nemen. Jouw steun in de bevallingskamer in het ziekenhuis hebben wij enorm gewaardeerd.
IJsberen op de gang
Bob houdt niet van ziekenhuizen en kan niet tegen bloed. Vanwege de tweeling zal de geboorte zeker in het ziekenhuis plaatsvinden. Waar hij dan ook wel weer heel blij mee is, want alleen thuis met Adèle ziet hij ook niet zitten.
Tja, hij kan er op zijn werk wel stoer over praten, maar hij voelt zich nu al machteloos. Stiekem wilde hij dat het nog als vroeger was; de vader ijsberend op de gang en pas binnenkomen als de kleine geboren is. Hij hoeft daar niet zo nodig bij te zijn.
Once upon a time in the West
Ergens tijdens de zwangerschap staat Bridget in de keuken. Haar man is in de woonkamer en kijkt TV. Opeens verstijft Bridget. Ze klampt zich vast aan het aanrecht en kan nauwelijks meer ademen. Wat gebeurt er met haar? Wat is dit?
Dat valt toch niet te plannen…
Tijdens de zwangerschapscursus kijk ik de groep rond en vraag wie er al bezig is met een geboorteplan. De reacties zijn net zo verschillend als de zwangeren en hun partners.
“Wat is een geboorteplan?”
“Dat valt toch niet te plannen… je moet het gewoon over je heen laten komen.”
“Heeft dat zin?”
Wat hébben we gelachen
Als ik binnenkom bij Henriëtte en Lucas zie ik meteen hoe smaakvol maar ook strak en netjes hun huis in vooral zwart-witte kleuren is ingericht. “Ja, ik ben nogal precies” zegt Henriëtte, die er met haar gelakte nagels en nette broek erg verzorgd uitziet. Lucas is veel nonchalanter in zijn gebreide pullover met opgerolde mouwen en warrige haar. Als de koffie is ingeschonken vertellen ze wat ze allemaal zelf al aan voorbereiding hebben gedaan. En dat is heel wat. Lees meer
Ik heb er zin in!
Leo en Iris komen bij mij op de zwangerschapscursus. Leo is stevig gebouwd, werkt bij een beveiligingsbedrijf en is fervent voetballiefhebber. Hij zegt de eerste avond al dat hij hoopt dat we niet gaan boompje knuffelen.
Jouw Roos bloeit het mooiste mits…
In mijn mailbox komt een bericht binnen van Elvira. Ze is een leuke vlotte vrouw, 38 jaar, onverwacht maar zeer gewenst zwanger. Ze schrijft dat ze zich nog steeds top voelt en haar kindje dagelijks goed kan voelen. Deze vrijdag zal ze worden ingeleid i.v.m. 41 weken zwangerschap. Ik mail terug om haar te feliciteren dat ze dus deze week haar kindje in haar armen zal dragen. Niet lang daarna komt al een reactie. Wat míjn visie is op inleiden met 41 weken. Ze voelt zich nog zo goed…